“اعتیاد غم انگیز” چندان عجیب به نظر نمی رسد. در واقع، ممکن است دلیل خوبی برای صف آرایی برای یک فیلم آبی وجود داشته باشد، و همه چیز در مورد “نوروبیولوژی” است.
مغز ما در مواقع بدبختی ما را خوشحال می کند
محققان بینندگان را به اسکن الکتروانسفالوگرافی یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) متصل کردند تا ببینند در مغز چه اتفاقی می افتد.
هنگام تماشای فیلم های غمگین، احساسی یا غم انگیز، اتفاقات زیادی در مغز رخ می دهد و جالب اینجاست که بسیاری از این فعالیت های مغزی در واقع باعث افزایش احساس شادی، صمیمیت در روابط و حس اجتماعی می شود.
وقتی فیلمی را تماشا می کنیم، قسمت هایی از مغزمان را فعال می کنیم که ورودی های بصری و حسی را در هر دو نیمکره پردازش می کنند. تحقیقات «نوروسینامیک» نشان می‌دهد که در سطح پایه، مغز ما قادر است طرح و طرح اصلی یک فیلم را به روش‌های مشابه پردازش کند. روشی که مغز ما اطلاعات مربوط به جنبه های احساسی فیلم را پردازش می کند، کاملاً شخصی می شود.
هنگام تماشای فیلم، قسمت‌هایی از مغز ما که مسئول تنظیم پردازش هیجانی هستند، مطمئناً تحت تأثیر قرار می‌گیرند، اما نحوه تأثیرگذاری آنها به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله داستان فیلم (خنده‌دار / غم‌انگیز / خنثی / و غیره)، شخصی که این کار را انجام می‌دهد. . فیلم را مشاهده می کند و حتی جنسیت بیننده هم متفاوت است.
یک مطالعه نشان داد که زنان بیشتر از مردان به محرک های عاطفی منفی (دلشکستگی، مرگ، ناامیدی و اشک) در فیلم ها پاسخ می دهند، در حالی که مردان بیشتر به محرک های عاطفی مثبت (مانند زمانی که یک شخصیت منفی در نهایت دوباره متولد می شود) پاسخ می دهند. ). ).
اگرچه واکنش‌های احساسی ما به فیلم‌ها کاملاً یکسان نیست، اما تحقیقات نشان می‌دهد که تماشای فیلم‌های غمگین در واقع باعث می‌شود که در کل احساس شادی بیشتری داشته باشیم.
چندین توضیح ممکن برای این پدیده وجود دارد. یکی اینکه تماشای فیلم های غمگین ما را وادار می کند تا زندگی خود را مرور کنیم و قدردان باشیم که زندگی و روابط ما بهتر از شخصیت های فیلم است.
تحقیقات دیگر نشان می دهد که این فقط مروری بر گذشته نیست، بلکه می تواند یک دخالت عصبی شیمیایی جدی در احساسات شاد پس از تماشای تراژدی ما وجود داشته باشد. فیلم های غمگین با ترشح اکسی توسین باعث می شود ما نسبت به دیگران احساس همدلی کنیم.
پل زک، استاد اقتصاد علوم اعصاب می‌گوید: «وقتی با افراد دیگر، حتی شخصیت‌های خیالی فیلم همدلی می‌کنیم، مغز ما اکسی توسین ترشح می‌کند که مدارهای مغز را درگیر می‌کند و ما را نگران دیگران می‌کند. همدلی ما را قادر می سازد تا بهتر با افراد واقعی اطرافمان ارتباط برقرار کنیم. بلافاصله پس از تماشای یک فیلم تراژیک، در آغوش بگیرید و اشک بریزید و سپس سیستم اکسی توسین خود را تمرین کنید. این احساسات ارتباطی می‌تواند توضیح دهد که چرا ما نمی‌توانیم از تماشای فیلم‌هایی که به تراژدی یا سوگواری ختم می‌شوند دست برداریم و آنها را نامزد دریافت جایزه کنیم.
آیا تماشای یک فیلم غمگین برای سلامتی مضر است؟
ظاهرا مغز ما عادت دارد وقتی ناراحت هستیم ما را خوشحال کند. از یک سو، داده‌های نظرسنجی نشان می‌دهد که درصد بالایی از مردان و زنان می‌گویند که بعد از گریه احساس بهتری دارند که نشانه عزاداری است. اما این فقط برای سبک کردن ذهن و روح نیست.
تحقیقات نشان داده است که وقتی افراد صحنه های احساسی را با هم تماشا می کنند، گاهی اوقات مغز آنها به طور جمعی “احساس” می کند. به عبارت دیگر، آنها با مغز دیگر بینندگان “همگام” می شوند. این ترکیب مغزی می تواند حس صمیمیت و اجتماع را برانگیزد و به تأثیر طعنه آمیز “احساس خوب” پس از تماشای فیلم های مزاحم می افزاید.